Pazartesi

Gemiler geçiyor yanı başımdan, boğaz düğümleniyor.

Bir Ermeni şarkısı duyuyorum çok uzaktan.

Kulağıma fısıldıyor.

Hüzün var seste, sen varsın.

Yalın.

Bu kaçıncı çarpıntı hayatımda sana ait?

Bu kaçıncı sana dokunamayışım?

Bugünün geldiğini bildim ben çok uzaktan.

Sessizlikteki fısıltılar, kuşların kanat çırpma sesi altına saklanmış.

Saka cıvıltıyla geçti şu an yanımdan.

Aldım selamını umarsız, mahzun tebessüm ederek.

Çok mu uzaktasın benden?

Bir kart çektim senin için içinde harf olan.

Çok yakıştı bana bu tasalı gülümseyişler.

Gün be gün sakin geçti hayatım.

Dudağımda kalan kahveye dokunuşun iz bırakmıştı.

Kapı eşiğinde kaldım en son, çalmayan telefonların sessizliğinde.

Bir not aradım, bir iz Istanbul sokaklarında.

Daha çok koştum gökyüzüne doğru Korsika sahillerinde.

Adı sen olan herkesi daha yakın hissettim kalbime.

Günlerden Pazartesi idin sen benim için; hafta başı kaçamağım.

Her bir duamda bir mantra; sabahları boğazımda bir yutkunma.

Ben bir Cuma uyandığımda anladım; Pazartesi gününü kaybetmiş olduğumu.


Harika